Zo. Where to begin. Toen ik gisteren zat te bedenken wat ik allemaal zou schrijven, ging ik zomaar in Spaanse termen denken. Moet je nagaan.

Afgelopen zaterdag begon na lang wachten dan eindelijk mijn avontuur. Voor het eerst buiten Europa, naar Argentinië zelfs! We gingen lekker vroeg opstaan om op tijd op Schiphol te zijn en toen kon ik gaan met die banaan. Via Madrid en Buenos Aires, op naar Córdoba. Het ging allemaal heel goed, en hoewel het soms beetje lang wachten was viel het allemaal hartstikke mee.
Dat ik nog nooit buiten Europa ben geweest bleek trouwens maar weer toen ik het vliegtuig in Madrid instapte. Mooie stoelen, ieder een eigen schermpje met films en spelletjes, en op iedere stoel lag een deken, kussentje en koptelefoons tot je beschikking. Ik vond het stiekem best luxe, maar het bleek wel erg fijn om vermaak te hebben en een beetje lekker te kunnen slapen.

Uiteindelijk kwam ik zondagmorgen in Córdoba aan. De airport-pickup bracht me "keurig" naar mijn gastgezin. Ik had al gelezen dat je lef moet hebben om hier als buitenlander in een auto te rijden: nou inderdaad. Ze rijden behoorlijk raar, maar op een of andere manier lukt het ze wel allemaal.

Mijn gastgezin leek me niet echt te verwachten. Net als ik, aangezien ik andere mensen en een ander huis verwachtte. Dit blijkt te komen door een noodsituatie in het andere gezin. Deze mensen heten Nora en Daniel. Vooral die zondag was het moeilijk voor mij ze te verstaan met hun accent, Nora spreekt de "ll", de "y" en de "rr" soms vrijwel hetzelfde uit.. Achja, het gaat wel steeds beter gelukkig en vanaf maandag had ik lekker afleiding op school. (De cadeaus zijn zondagavond trouwens in goede orde ontvangen!)

Maandagmorgen moesten we vroeg op, want we moesten de bus hebben van 7 uur. Ik moest pas om half 9 op school zijn voor een niveautest en we waren er daarom wel behoorlijk vroeg. Het is blijkbaar geen anderhalf uur reizen.. Maar uiteindelijk was het zover en kwam ook een ander meisje aan. Zij is Duits en sprak voornamelijk Engels, omdat haar niveau Spaans nog te laag is. Samen konden we naar binnen en al kletsend maakten we de test. Ondertussen waren er nog een jongen uit de US en een Braziliaanse vrouw binnengekomen voor de test.
Toen de test nagekeken was, kregen we te horen in welke klas we zaten. Ik zat als enige van de nieuwe studenten bij Vanessa. In de klas bleek de groep van Vanessa te bestaan uit vier Braziliaanse meiden en ik. Ik weet nog steeds niet altijd of ze spaans of portugees praten. Engels of Nederlands in ieder geval niet, haha.
In de pauze bleken er tussen alle studenten behoorlijk veel Brazilianen te zitten. Daarnaast waren er de Duitse meid, de Amerikaanse jongen, één Nederlandse, en één Engelse. De jongen, Justin, bleek te hebben gevraagd of hij een niveau hoger kon, dus na de pauze kwam bij ons in de klas. Dat was voor mij wel erg fijn, om iemand in de groep te hebben die ook niet Braziliaans is en wat meer op mijn niveau zit (die meiden lijken het behoorlijk goed te kunnen, maar wie weet praten ze soms gewoon portugees).
De les was af om 14:00, waarna we met de "nieuwelingen" empanadas kregen aangeboden als welkomstlunch. We zaten gezellig met zijn vieren te kletsen en als wij tot 16:30 bleven wachten, konden we mee met een stadswandeling. Alleen Justin en ik bleven daarvoor. Ondertussen hadden de Braziliaanse meiden extra les tot 16:00, en een aantal van hen besloot mee te gaan. We waren daardoor evengoed met een leuke groep op pad tot ong 18:00.
Hierdoor was ik wel pas 19:00 thuis... Behoorlijk moe. Maar vanwege problemen met een lokale simkaart wilden Nora en Daniel nog even langs hun dochter, dus daar gingen we vrijwel direct heen. Ook Nora's zus en haar gezin waren daar. Die waren allemaal erg aardig, en gastvrij. Na ongeveer een uur gingen we naar huis om te eten. Ja, ze hebben hun avondeten hier rond 21:00 ofzo, haha. Lekker laaaat.

Dinsdag, vandaag, hoefde ik gelukkig pas om 9:00 op school te zijn (net als alle komende schooldagen), dus kon ik later mijn bed uit. Toen de les begon bleek er weer een nieuwe meid in onze klas te zitten, die Nederlands bleek te zijn! Daarmee kan ik het wel goed vinden, en na de lessen hebben wij samen een pinautomaat voor haar gezocht (niet helemaal gelukt) en lunch gehaald (pizza para mi, y empanadas para ella). Dat hebben we lekker op school opgesmikkeld. En nu ben ik hier.

Overall gaat ik dus lekker mijn gangetje.
Muchos muchos besos, Kayley

P.S. Als ik weer genoeg beleefd heb (en tijd heb), komt het volgende verhaaltje. Wie weet hoe lang dat duurt. Ik houd jullie op de hoogte!